W dzisiejszym artykule odpowiedziałam na wszystkie pytania, które wysłaliście mi na Facebooku. Oto one:
Dlaczego właśnie Hiszpania?
Hiszpania ma dla mnie to „coś”, co sprawia, że jest wyjątkowym krajem. Na pierwszym miejscu jest klimat, dużo słońca i błękit nieba, co pozytywnie wpływa na psychikę. Zaletą jest przede wszystkim inna mentalność, lepsze podejście do życia, mniej narzekania i więcej życzliwości. Ten styl życia bardziej mi odpowiada. Mam też wrażenie, że dzieci są tutaj bardziej otwarte na świat i szczęśliwsze. W Hiszpanii nie ma tej szarości, która w Polsce mnie tak mocno uwiera. Kolejna kwestia to różnorodność regionów – dzięki temu każdy znajdzie w Hiszpanii coś dla siebie. No i oczywiście pięknie brzmiący język.
Z jakiego miasta pochodzisz?
Pochodzę ze Świdnika (koło Lublina).
Co robisz w życiu zawodowo? Skończyłaś jakąś szkołę lub uczelnię?
Skończyłam studia na kierunku Politologia ze specjalnością dziennikarską. Odkąd pamiętam, chciałam pracować jako dziennikarz, ale moje życie potoczyło się inaczej. Gdy jeszcze mieszkałam w Polsce, pracowałam w Starostwie Powiatowym. Nie była to jednak stała praca, a jedynie staż, który kilka razy przedłużałam, mając nadzieję na zatrudnienie. Tak się nie stało. Następnie zrobiłam kurs na asystentkę stomatologiczną i w tym czasie poznałam Felixa, mojego obecnego męża, Hiszpana. Zakochana w nim i w słonecznej Hiszpanii, tak oto znalazłam się w tym kraju. Niestety na początku bardzo trudno było mi się zawodowo rozwinąć w Hiszpanii ze względu na dzieci i częste przeprowadzki. Skupiłam się przede wszystkim na wychowaniu dzieci. Każdy rodzic wie, że wychowanie dzieci to ciężka praca, szczególnie gdy praktycznie nie masz czasu dla siebie. Tak było przez dłuższy czas, gdy mój mąż pracował od rana do wieczora. Ktoś musiał zająć się dziećmi, więc nie była mi wtedy w głowie praca i szukanie opiekunki. Na szczęście ostatnio nasza sytuacja poprawiła się i dopiero teraz mogę spokojnie zastanowić się, co dalej zrobić ze swoim życiem.
Jak długo uczyłaś się hiszpańskiego? Czy był to dla Ciebie trudny język?
Hiszpańskiego zaczęłam uczyć się dopiero na studiach. Nie był to dla mnie trudny język, wręcz przeciwnie – zawsze podchodziłam do niego z sentymentem. Nauka trwała kilka lat, choć nie była intensywna. Chodziłam na kurs i uczyłam się też na własną rękę. Nie ukrywam jednak, że najlepszym sposobem nauki języka obcego jest codzienne życie w danym kraju. W Hiszpanii udało mi się znacznie lepiej opanować hiszpański.
Czy często odwiedzacie Polskę?
Szczerze mówiąc, rzadko. Ostatnio częściej przyjeżdża do nas moja mama.
Jakie zwyczaje w Hiszpanii Cię zaskoczyły?
Nic szczególnie mnie nie zaskoczyło. Lekkim szokiem było to, że ludzie nie zdejmują butów, gdy przychodzą w odwiedziny. Na początku trudno było mi przywyknąć do bezpośredniości Hiszpanów i do tego, że rzadko używa się tutaj form „Pan” i „Pani”. Teraz mi się to podoba. Bardzo odpowiada mi również, że z moimi teściami jestem na „ty” i nie trzeba zwracać się do nich „Mamo” czy „Tato”, jak w Polsce.
Jak długo mieszkasz w Hiszpanii? Ile lat miały wtedy dzieci? Jak dobrze znałaś język?
W Hiszpanii mieszkam już ponad 5 lat. Kiedy się przeprowadziliśmy, syn miał niecały rok, a córki jeszcze nie było na świecie – urodziła się w Galicji. Język znałam w miarę dobrze i nie miałam większych trudności w komunikacji, zawsze udawało mi się załatwić to, co chciałam.
Co Ci się najbardziej podoba w Hiszpanii i w Polsce?
W Hiszpanii najbardziej lubię ludzi, ich mentalność i optymizm – tego raczej nie znajdziemy w Polsce. Kolejna kwestia to klimat i dużo słońca, choć czasem przeszkadzają mi letnie upały. Uwielbiam też język hiszpański. Polska to piękny kraj z wieloma cudownymi miejscami, ale mentalność wolę hiszpańską. W Polakach podoba mi się to, że umiemy walczyć o swoje, jesteśmy dobrymi ludźmi, ale może brakuje nam więcej uśmiechu?
Co Ci najbardziej przeszkadza w Hiszpanii?
Nic szczególnego – nie skupiam się na wadach. Hiszpania to moje miejsce na ziemi i bardzo kocham ten kraj oraz ludzi. Jeśli miałabym narzekać, byłyby to ekstremalne temperatury w lecie, które czasem dają mi się we znaki.
Zawsze myślałaś o emigracji do Hiszpanii?
Nie, nie zawsze. Kiedyś nie przyszłoby mi do głowy, że wyjadę z kraju i nie będę za nim tęsknić. O Hiszpanii zaczęłam myśleć dopiero na studiach, gdy zaczęłam uczyć się hiszpańskiego. Zakochałam się w tym języku od pierwszego usłyszenia, pojawiła się wtedy nieodparta chęć poznania tego kraju, a później postanowiłam, że tam kiedyś zamieszkam.
Z jakimi sytuacjami lub mentalnością Hiszpanów Ci nie po drodze?
Ogólnie bardzo lubię Hiszpanów i ich mentalność. Nie do końca odpowiada mi jednak ich głośność i ekstrawertyczność. Czasem bywa to męczące, ponieważ sama jestem introwertykiem.
Czy są urlopy macierzyńskie/tacierzyńskie?
Tak, zarówno macierzyński, jak i tacierzyński trwają 16 tygodni.
Jak wygląda Dzień Ucznia w szkole/przedszkolu?
Moje dzieci od 3 roku życia chodzą do hiszpańskiego przedszkola (colegio) i nie pamiętam, aby obchodziły Dzień Ucznia. Jeśli taki dzień miał miejsce, raczej nic szczególnego się nie działo.
Czy urlopy dla pracowników są jednakowe?
Każdemu pracownikowi w Hiszpanii przysługuje 30 dni urlopu w ciągu roku.
Wskaż najbardziej klimatyczne „z hiszpańską duszą i temperamentem” miasteczka na Costa Blanca.
Piękne miasteczka warte odwiedzenia to: Villajoyosa, Altea, Javea, Denia, Polop, Bocairent, Calpe.
Czy można wynająć mieszkanie jeszcze będąc w Polsce, wpłacając 3–4 miesięczny depozyt i dokumentując oszczędności lub przedstawiając wstępnie umowę o pracę?
Tak, jest taka możliwość. W pierwszej kolejności potrzebny będzie dokument potwierdzający zatrudnienie oraz wpłacony depozyt. Czasem wymagane jest również zaświadczenie o dochodach z poprzedniego roku.
Czy osoba wynajmująca może eksmitować najemcę bez podania przyczyny?
Nie, najemca nie może zostać wyeksmitowany przed zakończeniem najmu bez konkretnej przyczyny. Właściciel może odebrać mieszkanie tylko, jeśli potrzebuje go dla siebie lub krewnych pierwszego stopnia (dzieci, rodzice, małżonek). Musi upłynąć co najmniej rok od podpisania umowy i właściciel musi powiadomić najemcę z minimum dwumiesięcznym wyprzedzeniem.
Jaka jest minimalna kwota przychodu dla rodziny 2+1, żeby spokojnie mieszkać, opłacić rachunki, zapełnić lodówkę i raz na jakiś czas stołować się na mieście? Czy 2200€ miesięcznie wystarczy w Madrycie?
2200 euro netto w Madrycie dla rodziny z jednym dzieckiem pozwala na minimalną niezależność finansową. Minimalna kwota dla trzyosobowej rodziny to ok. 2000 euro netto.
Jakie są minimalne opłaty oprócz wynajmu?
Energia, woda, gaz – ok. 200 euro miesięcznie. Internet i telefon – ok. 30–40 euro.
Czy rynek pracy w Hiszpanii jest zamknięty dla obcokrajowców? Czy egzamin DELE pomaga znaleźć pracę biurową lub administracyjną?
Znajomość hiszpańskiego jest podstawą. Pracodawcy nie mają problemu z zatrudnianiem obcokrajowców znających język. Egzamin DELE może ułatwić znalezienie pracy biurowej lub administracyjnej. Sama planuję go zdać w najbliższym czasie.
Ile czasu trwa otwarcie konta bankowego i czy procedury są skomplikowane? Czy można zrobić to online?
Proces jest szybki. Możliwe jest otwarcie konta online. Procedury nie są skomplikowane. Niezbędne jest posiadanie numeru NIE (Número de Identidad de Extranjero), który potrzebny jest w wielu aspektach życia – sprawy zawodowe, transakcje finansowe, podatki, otwarcie firmy, zakup nieruchomości.
Ile średnio zarabia się w Hiszpanii?
Średnie zarobki w Hiszpanii wynoszą 1751 euro miesięcznie.
Czy osoba znająca hiszpański, angielski i polski, z 10-letnim doświadczeniem zawodowym, łatwo znajdzie pracę i zarobi na godne życie w Madrycie?
Zależy od zawodu. Hiszpania nie jest krajem wielkich pieniędzy – ludzie przyjeżdżają tu raczej w poszukiwaniu słońca, uśmiechu i lepszej jakości życia. W Madrycie możliwości jest sporo, choć stolica nie należy do najtańszych miast. Wszystko zależy od doświadczenia, branży, pewności siebie i odrobiny szczęścia.
Na koniec życzę Wam powodzenia i abyście mogli jak najszybciej cieszyć się życiem w Hiszpanii.
