W Hiszpanii nauczyłam się więcej uśmiechać. Do sąsiadów, znajomych i nieznajomych.
Panuje przekonanie, że Hiszpanie są radośni i cieszą się życiem. Ktoś, kto mieszka tutaj przez dłuższy czas, doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest to do końca prawdą.
Już kiedyś też wspominałam, że Hiszpania jest światowym liderem w konsumpcji leków anksjolitycznych. Musi to mieć jakąś głębszą przyczynę i fakt ten wręcz kłóci się z obrazem pozytywnie usposobionego narodu, jakim są na pierwszy rzut oka Hiszpanie. Lecz gdy się im bliżej przyjrzysz i poobcujesz wśród nich, prędzej czy później dostrzeżesz te sprzeczności.
Skąd więc wziął się stereotyp wiecznie radosnych i cieszących się życiem Hiszpanów? Chyba sekret tkwi właśnie w uśmiechach.
Przyjazny, choć zróżnicowany klimat Hiszpanii współgra z pogodą ducha jej mieszkańców.
I nie, nie chodzi o to, że tutaj wszyscy są szczęśliwi, pozbawieni trosk i mają kolorowe życie.
Pomimo najbardziej zagmatwanych problemów, oni potrafią się uśmiechać – do życia i do drugiego człowieka. Bo przecież jak mówi ten piękny cytat:
Uśmiech kosztuje mniej niż elektryczność, a daje więcej światła.
A. J. Cronin
I w sumie nie tylko uśmiech. Ostatnio dentystka zwróciła się do mnie »Flor« (Kwiat). Jej to nic nie kosztowało, a mnie zrobiło się cieplej na duszy. I oczywiście to działa w dwie strony. Ludzie w tym kraju tylko utwierdzili mnie w przekonaniu, że bezinteresowny uśmiech i życzliwość mogą wnieść małe cuda do naszej codzienności. Bycie miłym nic nie kosztuje, a może odmienić komuś dzień.
W dzisiejszym zabieganym świecie często zapominamy o tych najprostszych gestach. W Hiszpanii jednak wydają się być one naturalnym elementem codzienności.
Pamiętajmy – uśmiech nic nie kosztuje, a może zdziałać cuda. Może warto wcielić w życie trochę hiszpańskiego podejścia i częściej się uśmiechać? Bo przecież la vida es demasiado corta para estar serio todo el tiempo – życie jest zbyt krótkie, by być poważnym cały czas. 😃
